Category Archives: بیماریهای عفونی
برفک دهان در کودکان
برفک دهان یک عفونت قارچی شایع در داخل و اطراف دهان کودکان است. برفک دهان در دو سال اول زندگی بسیار رایج است. برفک دهان به شکل لکه های سفید می باشد. برفک دهان یک عفونت قارچی در گلو ، زبان یا مخاط دهان است. در موارد بد ، می تواند در مری نیز پخش شود. برفک دهان بیشتر ناشی از مخمر قارچی به نام کاندیدا آلبیکنس است. همه ما این مخمر را در بدن خود داریم و سیستم ایمنی بدن آن را در تعادل با سایر باکتری ها و قارچ های موجود در بدن ما حفظ می کند. اگر تعادل به هم بخورد ، مخمر می تواند تکثیر شده و عفونت ایجاد کند. مواردی که می تواند تعادل را بر هم بزند عبارتند از:
داروهایی مانند کورتیکواستروئیدها و آنتی بیوتیک ها
ضعف سیستم ایمنی بدن به دلیل شرایط پزشکی یا درمان دارویی
دیابت نوع ۱ و ۲ ضعیف کنترل شده.
برخی از نوزادان هنگام عبور از واژن مادران خود برفک دهان را برمی دارند. این به این دلیل است که واژن اغلب مقدار کمی کاندیدا به طور طبیعی دارد.
همچنین نوزادان در صورت مکیدن اشیاء آلوده به برفک ، مانند نوک سینه ها ، پستانک ها ممکن است دچار برفک دهان شوند.
علائم برفک دهان :
اگر فرزند شما مبتلا به برفک دهان است ، ممکن است متوجه شوید که روی زبان ، گونه های داخلی ، لب ها ، لثه ها یا سقف دهان او لکه های سفید رنگی شبیه پنیر وجود دارد. این تکه ها با فشار ملایم از بین نمی روند. اگر لکه ها برداشته شوند ، مناطق قرمز و ملتهب باقی می مانند که می توانند خونریزی کنند.
کودک مبتلا به برفک دهان نیز ممکن است دچار ترک خوردگی و قرمزی در گوشه های دهان خود شود.
پیشگیری از برفک دهان :
برای جلوگیری از برفک دهان چندین کار می توانید انجام دهید:
اگر کودک خود را با شیشه شیر می دهید ، بعد از هر بار استفاده از پستانک و شیشه شیر را استریل کنید.
در صورت تغذیه با شیر مادر ، نوک سینه خود را به آرامی بین تغذیه ها تمیز کنید.
اگر کودک شما دچار بثورات پوشک می شود ، مطمئن شوید که آن را به درستی درمان می کنید.
از آنتی بیوتیک ها فقط در مواقع ضروری و تجویز متخصص کودکان برای فرزند خود استفاده کنید.
اگر فرزند شما مبتلا به آسم است ، مطمئن شوید که بعد از داروهای پیشگیری کننده از آسم ، دهان خود را با آب بشویید.
اگر فرزند شما مبتلا به دیابت است ، کنترل قند خون را تا آنجا که ممکن است حفظ کنید.
لباس ها را در دمای ۶۰ درجه سانتی گراد بشویید تا قارچ از بین برود.
اگر فکر می کنید کودک مبتلا به برفک است ، حتما او را نزد پزشک متخصص کودک خود ببرید.
عفونت های تنفسی در کودکان
عفونت های حاد دستگاه تنفسی فوقانی شامل : رینیت ، فارنژیت ، التهاب لوزه و حنجره است.
علائم عبارتند از:
سرفه کردن
گلودرد
آبریزش و گرفتگی بینی
سردرد
تب درجه پایین
عطسه کردن
بی حالی
درد عضلانی
شروع علائم معمولاً یک تا سه روز پس از قرار گرفتن در معرض شروع می شود و ۷ الی ۱۰ روز طول می کشد و می تواند تا ۳ هفته ادامه یابد.
سرماخوردگی :
عوامل بیماری زای سرماخوردگی معمولی عبارتند از:
رینو ویروس ، آدنو ویروس ، ویروس پاراآنفلوانزا ، ویروس سینسیشیال تنفسی ، انترو ویروس و کرونا ویروس.
رینو ویروس ، گونه ای از جنس انتروویروس از خانواده Picornaviridae ، شایع ترین علت سرماخوردگی است و تا ۸۰ درصد از تمام عفونت های تنفسی را در فصول اوج (peak seasons) ایجاد می کند. تصور می شود که پس از نفوذ در مخاط بینی قدامی ، تکثیر و عفونت رینو ویروس با انتقال به نازوفارنکس خلفی و آدنوئیدها شروع می شود. به محض ۱۰ تا ۱۲ ساعت پس از تلقیح ، علائم ممکن است شروع شود. علائم می توانند تا ۳ هفته ادامه داشته باشند. عفونت مخاط بینی و واکنش التهابی بعدی میزبان باعث گشاد شدن عروق و افزایش نفوذپذیری عروق می شود. این حوادث منجر به انسداد بینی و رینوره می شود در حالی که تحریک کولینرژیک باعث تولید مخاط و عطسه می شود.
تشخیص های افتراقی سرماخوردگی
رینیت آلرژیک
سینوزیت
تراکئوبرونشیت
پنومونی
آنفلوانزا
پنومونی آتیپیک
سیاه سرفه
اپی گلوتیت
فارنژیت استرپتوکوکی
عفونت لوزه ها : Tonsillitis
مونونوکلئوز عفونی
جهت ویزیت و درمان مناسب به متخصص کودکان مراجعه شود.
گاستروانتریت در کودکان (اسهال و استفراغ)
گاستروانتریت حاد سالانه باعث مرگ میلیون ها نفر در کودکان خردسال می شود ، بیشتر در جوامع در حال توسعه. در کشورهای توسعه یافته ، این یک دلیل رایج برای مراجعه به بخش عمومی یا اورژانس و بستری شدن در بیمارستان است. علل : ۷۰ درصد علت گاستروانتریت کودکان ویروس ها می باشند که شایع ترین آن روتا ویروس ها هستند و کمتر از ۱۰ درصد Protozoa (انگل ژیاردیا و آمیب هیستولیتیکا) و ۱۰ تا ۲۰ درصد باکتری ها (کامپیلوباکتر و سالمونلا و شیگلا و ویبریو کلرا و …) تشخیص را می توان به صورت بالینی انجام داد. اطلاعات مربوط به تماس اخیر با افراد مبتلا به گاستروانتریت ، ماهیت و دفعات مدفوع و استفراغ ، مسافرت و استفاده از آنتی بیوتیک ها و داروهای دیگر که ممکن است باعث اسهال شوند ، باید جویا شود. یبوست مزمن در کودکان شایع است و بی اختیاری سرریز مدفوع ممکن است به عنوان اسهال جعلی وجود داشته باشد. اسهال و استفراغ از علائم غیر اختصاصی در کودکان خردسال هستند و تشخیص گاستروانتریت باید در کودکان مبتلا به تب بالا ، علائم طولانی مدت یا علائم نشان دهنده علت جراحی (مانند درد شدید شکم ، استفراغ صفراوی ، توده شکمی) مورد سوال قرار گیرد. کودکان مبتلا به دیابت و خطاهای متابولیک متولد شده ممکن است با استفراغ همراه باشند. کودکان مبتلا به بیماریهای زمینه ای ممکن است در معرض خطر عوارض بیشتری باشند و ارجاع به خدمات کودکان باید مورد توجه قرار گیرد. گرفتن نمونه مدفوع از همه کودکان مبتلا به گاستروانتریت ضروری یا عملی نیست. نمونه ها باید در طول شیوع بیماری – به ویژه در مهد کودک ، مدرسه ، بیمارستان یا محل سکونت – که در آن بهداشت عمومی برای شناسایی عامل بیماری زا و تعیین منبع آن ضروری است ، گرفته شود. نمونه ها باید برای باکتریها کشت داده شوند و از نظر عوامل بیماری زای ویروسی آزمایش شوند. آزمایش روتاویروس ، نوروویروس و گاهی ویروس های دیگر در اکثر بیمارستان های کودکان با استفاده از روش هایی برای تشخیص سریع آنتی ژن (مانند روش ایمونوسوربنت مرتبط با آنزیم) در دسترس است. تشخیص سریع اجازه می دهد تا کودک برای جلوگیری از عفونت بیمارستانی جدا شود ، که شایع است و اغلب به عنوان نشانگر اثربخشی اقدامات احتیاطی برای کنترل عفونت تماس استفاده می شود. نمونه مدفوع نیز باید از کودکان مبتلا به اسهال خونی ، سابقه سفرهای خارجی اخیر و از کودکان خردسال یا نقص ایمنی با تب بالا گرفته شود.سایرعلل غیرازگاستروانتریت حاد ویروسی عبارتنداز: علل باکتریایی گاستروانتریت حاد (به عنوان مثال سالمونلا ، شیگلا ، اشرشیا کولی ، کمپیلوباکتر ژژونی ، کلستریدیوم دیفیسیل) ، علل انگلی گاستروانتریت حاد (به عنوان مثال Giardia intestinalis ، گونه Entamoeba histolytica ، آنتی بیوتیک ، Cryptosporidium – آکرودرماتیت انتروپاتیک ، (اسهال در اوتیت میانی و عفونت مجاری ادراری) ، سندرم اورمیک همولیتیک ، سندرم های سوء جذب (به عنوان مثال بیماری سلیاک ، فیبروز کیستیک ، کمبود دی ساکاریداز) و بیماری التهابی روده (به عنوان مثال بیماری کرون ، کولیت اولسروز) . رعایت بهداشت شخصی از اهمیت بالایی برای جلوگیری از انتشار عوامل بیماری زا برخوردار است. این شامل شستشوی مکرر دستها با صابون ، دفع دقیق پوشک و آماده سازی و ذخیره سازی مناسب غذا و آب آشامیدنی است. اجسام و سطوح آلوده باید به درستی ضد عفونی شوند. تغذیه با شیر مادر در اولین سال زندگی با تغذیه انحصاری با شیر مادر در ۶ ماه اول توصیه می شود. هدف از درمان حفظ هیدراتاسیون کافی برای کودک مبتلا به گاستروانتریت است .کم آبی بدن که ممکن است با اختلال الکترولیت و اسیدوز متابولیک همراه باشد ، شایع ترین و خطرناک ترین عارضه است. مدیریت بهینه با مایعات خوراکی یا داخل وریدی خطر کم آبی بدن و پیامدهای نامطلوب آن را به حداقل می رساند. استفاده معمول از آنتی بیوتیک ها ، داروهای ضد اسهال و داروهای ضد استفراغ توصیه نمی شود و ممکن است باعث آسیب شود. پیشگیری کلید کنترل گاستروانتریت است و واکسنهای روتا ویروس موثر بوده است. جهت درمان کودک خود به متخصص کودکان مراجعه نمایید.
عفونت گوش در کودکان
عفونت گوش بعد از سرماخوردگی شایع ترین بیماری کودکان است. در حقیقت سه چهارم کودکان قبل از اینکه به ۳ سالگی برسند، یکبار دچار عفونت گوش شده اند.علائم :درد اولین علامت است. ممکن است فرزند شما بگوید که گوش درد دارد یا خود شما متوجه شوید که او گوشش را می کشد. ابتلاء اخیر به سرماخوردگی یا سینوزیت نیز در تشخیص کمک کننده است. او ممکن است تب داشته باشد یا اصلا تب نداشته باشد.کاهش اشتها. عفونت گوش ممکن است جویدن و بلع را دردناک کند.تغییر در عادت خوابیدن. دراز کشیدن و خوابیدن ممکن است موجب افزایش درد در سمت گوش بیمار شده و اختلال در خوابیدن بوجود آورد.اسهال و استفراغ. ویروسی که موجب عفونت گوش می شود ممکن است بر دستگاه گوارش نیز اثر بگذارد.خروج مایع زرد یا نسبتا سفید از گوش. البته در اکثر بچه ها اتفاق نمی افتد اما می تواند نشانه ای از وجود سوراخ کوچک در پرده گوش باشد که از طریق آن چرک و عفونت به بیرون تخلیه می شوند. در اکثر موارد بعد از بهبود و پاک شدن گوش از عفونت، این سوراخ خود به خود ترمیم خواهد شد.بوی نامطبوع. شما ممکن است یک بوی عفونت و نامطبوع از گوش عفونی شده احساس کنید.اشکال در شنیدن صداها. تجمع مایع در گوش میانی ممکن است مانع شنیدن اصوات شود.ایجاد اختلال در حفظ تعادل بدن. گوش در حفظ تعادل، کمک کننده است. بنابراین ممکن است شما احساس کنید که فرزندتان قادر به حفظ تعادل خودش نیست و نسبت به قبل کمی دچار مشکل شده است.
عفونت گوش معمولا توسط باکتری ایجاد می شود. اما ویروس ها نیز می توانند عامل آن باشند. این وضعیت هنگامی رخ می دهد که مایع پشت پرده گوش تجمع پیدا می کند و سپس عفونی می شود. بطور طبیعی هر مایعی که در این ناحیه جمع شود، توسط شیپور استاش (لوله یا مجرایی که گوش میانی را با حلق ارتباط می دهد) تخلیه می شود. اما اگر شیپور استاش دچار انسداد شود – که در سرماخوردگی، سینوزیت و حتی آلرژی بطور شایعی این اتفاق می افتد– این مایع در گوش میانی گیر می افتد و تخلیه نمی شود.
میکروبها محیطهای تاریک و گرم و مرطوب را دوست دارند، بنابراین گوش میانی که از مایع پر شده است، محل خوبی برای رشد و تغذیه آنها به حساب می آید. همانطور که عفونت بدتر می شود، التهاب در پشت و پرده گوش بیشتر شده و ایجاد درد می کند. تب در صورتی دیده می شود که بدن فرزند شما سعی کند بر علیه عفونت مبارزه کند. در چنین شرایطی که التهاب گوش میانی با تجمع مایع، درد، قرمزی پرده گوش و بعضی اوقات تب بروز می کند، در پزشکی عفونت حاد گوش میانی یا acute otitis media نامیده می شود. (AOM)از آنجا که در بچه ها شیپور یا لوله استاش کوتاه است (کمتر از یک و نیم سانتیمتر) و بطور افقی است آنها خیلی مستعد به عفونت گوش میانی هستند.همینطور که آنها بزرگ می شوند، لوله بلندتر شده و بیشتر عمودی می شود و خروج یا تخلیه مایع آسانتر صورت می گیرد.
اولین علائم عفونت گوش را که دیدید با پزشک متخصص کودکان تماس بگیرید. او از شما می خواهد که نزد او بروید و گوش فرزندتان را با وسیله ای که اتوسکوپ نامیده می شود معاینه می کند. اگر پرده گوش کودک قرمز، متورم و مرطوب به نظر برسد، به احتمال بسیار زیاد عفون گوش میانی را مطرح می کند. ممکن است او بخواهد گوش فرزندتان را با دستگاهی بنام pneumatic otoscope معاینه کند. در این معاینه حرکت پرده گوش را در پاسخ به جریان های کوچک هوا که توسط دستگاه آزاد می شود، ملاحظه می کنند. اگر پرده گوش در مقابل این جریان های هوا حرکتی نداشت بدین معنی است که تجمع مایع در گوش میانی وجود دارد و ممکن است گوش میانی عفونی شده باشد.
درمان:
درمان به علائم بستگی دارد. توصیه می شود که اگر کودک بین ۲ تا ۱۲ سال باشد به او آنتی بیوتیک داده شود. معمولا پزشک برای اینکه نمی تواند کودک را به دقت تحت نظر داشته باشد و برای جلوگیری از بروز عوارض در صورت شک قوی هم آنتی بیوتیک تجویز می شود. هر چه کودک بیمار تر به نظر برسد لازم است اقدامات احتیاطی بیشتری بکار برد و دارو را زودتر شروع کنید.اگر برای فرزند شما دارو تجویز شده است آن را بطور کامل به او بدهید و دوره درمان را کامل کنید. بعد از یک هفته او را برای ویزیت مجدد نزد پزشک معالج ببرید تا از موثر بودن داروها اطمینان پیدا کند.بخاطر داشته باشید آنتی بیوتیک سبب کاهش درد در ۲۴ ساعت اوّل نمی شود، در واقع اثر تسکین دهندگی آن به تدریج و بعد از ۲۴ ساعت اول شروع می شود. برای کاهش درد بهتر است از مقدار مناسب استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده کنید. (هرگز به فرزندتان آسپرین ندهید زیرا او را مستعد سندرم Reye’s می کند که نادر اما کشنده است).کمپرس گرم یا قطره گوش نیز ممکن است برای او مفید باشد (از پزشک فرزندتان در مورد بهترین قطره گوش سؤال کنید) بالا نگه داشتن سرش هنگامیکه دراز کشیده یا خوابیده است نیز می تواند کمک کننده باشد.اگر درمان با آنتی بیوتیک را شروع کرده اید و یا هنوز شروع نکرده اید و حال عمومی او بعد از چند روز بهتر نشد اگر هنوز تب دارد، یا هر یک از علائم هنوز وجود دارد و حالش بدتر شده است به پزشکش اطلاع دهید. ممکن است او لازم بداند آنتی بیوتیک فرزندتان را تغییر دهد.
پیشگیری :عفونت گوش به خودی خود مسری و واگیردار نیست، اما عفونت دستگاه تنفسی که قبل یا به همراه آن است مسری است. بچه های سنین مدرسه بیشتر در معرض ابتلا به عفونت گوش هستند زیرا با میکروبهای بیشتری در تماس هستند. برای کاهش سرایت و پخش میکروب دستهایتان را همیشه بعد از رفتن به توالت و قبل از آماده کردن غذا بشوئید؛ همینطور به کودکانتان آموزش دهید هر بار قبل از غذا خوردن دستهایش را بشوید.اگر فرزند شما مکررا دچار عفونت گوش می شود، بخصوص بعد از ابتلا به آنفولانزا موضوع را با پزشک معالجش در میان بگذارید شاید او لازم بداند که فرزندتان واکسن آنفولانزا دریافت کند. (اگر چه واکسن آنفولانزا برای تمام کودکان توصیه نمی شود)فرزندتان را از تمام انواع دودهای تنباکو و سیگار دور نگه دارید. دود سیگار ریسک ابتلا به عفونت گوش را بالا می برد. در حقیقت اگر او بطور معمول در معرض دود قرار دارد بیشترین ریسک را برای ابتلا به عفونت های عود کننده گوش دارد. اجازه ندهید کسی در منزل شما سیگار بکشد و فرزندتان را از محیط های آلوده به دود سیگار دور نگه دارید.